Diagnoza i terapia neuropsychologiczna
Terapia neuropsychologiczna kierowana jest do osób dorosłych w obszarze:
- uszkodzenia mózgu (po udarze mózgu, zabiegach neurochirurgicznych, urazach czaszkowo-mózgowych),
- afazji (zaburzenia mowy),
- łagodnych zaburzeń funkcji poznawczych (Mild Cognitive Impairment, MCI),
- zespołów otępiennych (jak np. choroba Alzheimera, otępienie z ciałkami Lewy`ego, otępienie czołowo-skroniowe),
- z zaburzeniami funkcji poznawczych, tj. funkcji pamięci, uwagi, myślenia, funkcji wykonawczych, wzrokowo-przestrzennych,
- z zespołem zaniedbywania połowiczego.
Photo by Tonodlaz Freepik
Wskazania do diagnozy neuropsychologicznej: W przypadku zdiagnozowania istnienia deficytów neuropsychologicznych wskazana jest terapia neuropsychologiczna. Podjęcie terapii nie jest obligatoryjne. Pełna diagnoza neuropsychologiczna w zależności od rodzaju zgłaszanego problemu i możliwości psychofizycznych badanego trwa ok. 2-4 spotkań. Wymagane jest dostarczenie pełnej dokumentacji dotychczasowego leczenia- o ile takie było podjęte (np. karty wypisowe ze szpitali, wynik TK, MRI, EEG itp.). Na spotkanie diagnostyczne/ terapeutyczne konieczne jest przyniesienie okularów/ aparatów słuchowych jeśli są używane oraz informacji o aktualnie zażywanych lekach i ich dawkach.
– stan po urazie czaszkowo- mózgowym;
– stan po operacji neurochirurgicznej;
– choroby neurologiczne (mózgowia);
– zaburzenia mowy (afazje);
– stan po udarze mózgu (krwotocznym/ niedokrwiennym);
– łagodne zaburzenia funkcji poznawczych (MCI);
– zespoły otępienne (np. choroba Alzheimera, otępienie czołowo-skroniowe itp.);
– zespół zaniedbywania połowiczego;
– podejrzenie istnienia deficytów neuropsychologicznych np. trudności z pamięcią, koncentracją.